Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Χριστού με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο.
Ο Ιησούς βρισκόταν στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, όταν εμφανίστηκε μια γυναίκα κρατώντας ένα μπουκαλάκι με ακριβό μύρο, του ζήτησε συγχώρεση επειδή ήταν πόρνη και έριξε το μύρο στα μαλλιά του. Ο Ιησούς, απαντώντας στους μαθητές που θεώρησαν την πράξη μεγάλη σπάτάλη, τους είπε πως η γυναίκα αυτή, του έκανε καλό, γιατί με το μύρο τον ετοίμασε για την ταφή. Λίγο αργότερα, ο Ιούδας έφυγε και πήγε να συναντήσει τους Αρχιερείς, τους ρώτησε τι θα του δώσουν για να τους παραδώσει τον Χριστό και αυτοί υποσχέθηκαν τριάντα αργύρια.
Η υμνογραφική παράδοση συγκρίνει την μετάνοια της πόρνης με το φοβερό ολίσθημα του Ιούδα και παραλληλίζει τις δύο ψυχικές καταστάσεις.
Τη Μεγάλη Τετάρτη διαβάζεται το μύρωμα του Ιησού από την αμαρτωλή, κατά τη διάρκεια του οποίου μιλά για τον επερχόμενο θάνατό του. Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, στις εκκλησίες μας τελείται το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου.
Έθιμα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας
Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, οι γυναίκες πηγαίνουν στο ΜΕγάλο Ευχέλαιο έχοντας μαζί τους μια σουπιέρα με αλεύρι. Σε αυτό στρώνουν τρία κεριά, τα οποία καίνε κατά την τέλεση του Μυστηρίου. Το αλεύρι αυτό, το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν τα πασχαλινά κουλούρια την επόμενη ημέρα. Παλιότερα στην Αθήνα, οι γυναίκες της εκκλησίας, πήγαιναν από σπίτι και μάζευαν αλεύρι, το οποίο ζύμωναν χωρίς προζύμι.
Ο παπάς ακουμπούσε πάνω στη ζύμη το σταυρό με το Τίμιο Ξύλο και το ζυμάρι φούσκωνε. Αυτό αποτελούσε το προζύμι της χρονιάς. Το ευχέλαιο που γίνεται στις εκκλησίες, σε μερικούς τόπους, όπως στον Πόντο, γινόταν και στο σπίτι.
Στα αντικείμενα που ευλογούνται στη διάρκεια αυτής της τελετής, αποδίδεται ξεχωριστή διότητα και δύναμη.
Στα Κατύωρα, ο παπάς τη Μεγάλη Τετάρτη γύριζε στα σπίτια για ευχέλαιο. Εϊχαν σε κάθε σπίτι, έτοιμα αυγά ωμά, αλεύρι και αλάτι. Ο παπάς του έκανε ευχέλαιο και τη Μεγάλη Πέμπτη, αφού έβαφαν τα αυγά, τα πήγαιναν μαζί με το “ευχελιασμένο” αλεύρι και το αλάτι, στην Εκκλησία στον Εσπερινό, μέσα σε καλαθάκια σκεπασμένα καλά με πανί.
Στη Σπάρτη, τρώνε κάθε πρωΐ, ένα κομμάτι από αυτό το αλεύρι. Τότε παρασκευάζεται και η νέα ζύμη, το προζύμι της χρονιάς.
Η Μεγάλη Εβδομάδα, οδηγεί στο θρίαμβο της Ανάστασης. στο θάνατο του θανάτου, τη νίκη της ζωής, σηματοδοτώντας παράλληλα το τέλος του χειμώνα και την αρχή της Άνοιξης.
Τα ήθη και τα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα, είναι βγαλμένα από τις ρίζες του πολιτισμού και τις διηγήσεις των γιαγιάδων, έθιμα που κάποια καλά κρατούν με το πέρασμα του χρόνου και κάποια άλλα καλούμαστε να τα αναβιώσουμε.
rp.gr
