Ένα χρόνο μετά από την τραγωδία στα Τέμπη, η θλίψη και η οργή παραμένουν ζωντανές. Η μνήμη των 57 θυμάτων τιμάται με εκδηλώσεις και μνημεία. Ο αγώνας για τελική δικαίωση όμως δεν σταματά.
Η σκιά του δυστυχήματος βαραίνει ακόμα την ελληνική κοινωνία, η οποία καλεί για απονομή δικαιοσύνης, τιμωρία των υπευθύνων και ουσιαστικές αλλαγές στο σιδηροδρομικό δίκτυο.
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν αποτελεί απλά μια θλιβερή στιγμή, αλλά μια κραυγαλέα καταγγελία της αδιαφορίας και της ανευθυνότητας. Η απαίτηση για απονομή δικαιοσύνης, τιμωρία των υπευθύνων και ουσιαστικές αλλαγές στο σιδηροδρομικό δίκτυο αποτελεί ηθικό χρέος προς τα θύματα και τις οικογένειές τους.
Πέραν τούτου, η ερμηνεία της τραγωδίας ως έγκλημα φέρνει στο προσκήνιο ζητήματα κοινωνικής ευαισθησίας, ηθικής και πολιτικής ευθύνης. Η συλλογική μνήμη οφείλει να διατηρήσει ζωντανή την τραγωδία, όχι ως άτυχη στιγμή, αλλά ως έγκλημα που δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Οι συγγενείς, οι φίλοι και όσοι θίγονται από την τραγωδία οφείλουν να συνεχίσουν μέχρι να αποδοθούν ευθύνες και να υλοποιηθούν οι απαραίτητες αλλαγές. Αυτόν τον αγώνα δεν τον χρωστάμε μόνο στα παιδιά που χάθηκαν. Τον χρωστάμε επίσης στους εαυτούς μας και κυρίως στις γενιές που θα έρθουν.
Συνεχιζόμενες διεκδικήσεις:
- Απονομή δικαιοσύνης και τιμωρία των υπευθύνων.
- Ολοκλήρωση της έρευνας και αποσαφήνιση όλων των πτυχών του δυστυχήματος.
- Βελτίωση των συνθηκών ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο.
- Ενίσχυση της σιδηροδρομικής υποδομής και υλοποίηση απαραίτητων έργων εκσυγχρονισμού.
Υ.Γ. «Η κοινοβουλευτική έρευνα βιάστηκε να κλείσει τον φάκελο αντί να βρει την αλήθεια. Αν υπήρχε το κατάλληλο σύστημα ασφαλείας, δεν θα γινόταν το δυστύχημα. Το γιατί δεν υπήρχε, έχει να κάνει με λόγους διαφθοράς, πράγματα που ερευνούνταν πριν το δυστύχημα. Δεν υπήρχαν οι δέουσες υποδομές ασφαλείας. Η διαφθορά σκοτώνει.»
