Σοβαρά, αλλά υπό αυστηρές προϋποθέσεις, εξετάζεται το ενδεχόμενο κατασκευής δεύτερου πλωτού τερματικού LNG (FSRU) στο Θρακικό Πέλαγος. Όπως προκύπτει από όσα ανέφερε ο επικεφαλής του ομίλου Κοπελούζου, Δημήτρης Κοπελούζος, το project βρίσκεται μεν στον στρατηγικό σχεδιασμό, ωστόσο η τελική επενδυτική απόφαση εξαρτάται από μια σειρά κρίσιμων παραμέτρων.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Energygame, οι συνθήκες στην αγορά φυσικού αερίου έχουν αλλάξει δραστικά σε σχέση με την περίοδο που ελήφθη η απόφαση για το πρώτο FSRU της Αλεξανδρούπολης, καθιστώντας το νέο εγχείρημα σαφώς πιο απαιτητικό.
Αυξημένο κόστος, χωρίς ευρωπαϊκή στήριξη
Όπως επισημαίνεται στο Energygame, το δεύτερο FSRU –με σχεδιαζόμενη δυναμικότητα 6 bcm ετησίως, έναντι 5,5 bcm του πρώτου– θα είναι σημαντικά ακριβότερο έργο. Την ώρα που το FSRU Αλεξανδρούπολης κόστισε 489 εκατ. ευρώ, με κοινοτική επιδότηση 210 εκατ. ευρώ, το νέο project εκτιμάται ότι θα απαιτήσει επένδυση της τάξης των 650 εκατ. ευρώ, χωρίς προοπτική χρηματοδότησης από ευρωπαϊκά ταμεία ή την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, καθώς η ΕΕ δεν στηρίζει πλέον έργα φυσικού αερίου.
Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Κοπελούζο, μεταφράζεται σε υψηλότερες ταρίφες, χαμηλότερες αποδόσεις και αυξημένο επενδυτικό ρίσκο, γεγονός που εξηγεί γιατί –παρά το πλήθος σχεδίων– δεν έχει ληφθεί ακόμη τελική επενδυτική απόφαση για κανένα νέο FSRU στην Ελλάδα.
Τα βασικά προαπαιτούμενα για το «πράσινο φως»
Σύμφωνα με το Energygame, πέρα από το αυξημένο κόστος και την απουσία επιδοτήσεων, ο επικεφαλής του ομίλου Κοπελούζου έθεσε πέντε κρίσιμους όρους για να προχωρήσει το έργο:
- Μείωση ή εξορθολογισμός των χρεώσεων στον Κάθετο Διάδρομο Φυσικού Αερίου προς Βουλγαρία, Ρουμανία και Κεντρική Ευρώπη.
- Αντιμετώπιση του έντονου ανταγωνισμού από άλλα LNG terminals εντός ΕΕ αλλά και από την Τουρκία.
- Υπογραφή μακροχρόνιων συμβολαίων διάρκειας 15–20 ετών με πελάτες της περιοχής.
- Αυξημένες εγγυήσεις από τους χρήστες του τερματικού, σε σχέση με το FSRU Αλεξανδρούπολης.
- Αποδοχή χαμηλότερων αποδόσεων από τους επενδυτές.
Ο χρονικός ορίζοντας για τη λήψη των αποφάσεων, όπως σημειώνεται στο ίδιο ρεπορτάζ, τοποθετείται εντός του 2026.
Το πλεονέκτημα της εμπειρίας
Παρά τις δυσκολίες, σημειώνει το Energygame, η Gastrade εμφανίζεται να έχει σαφές προβάδισμα έναντι άλλων παικτών. Πρόκειται για τη μοναδική εταιρεία στην Ελλάδα που έχει ήδη κατασκευάσει και λειτουργεί FSRU, γεγονός που της προσδίδει τεχνική εμπειρία, τεχνογνωσία αλλά και άμεση πρόσβαση σε δυνητικούς πελάτες – σε μεγάλο βαθμό τους ίδιους που αξιοποιούν ήδη το FSRU Αλεξανδρούπολης.
Η μεγάλη εικόνα της ζήτησης LNG
Σύμφωνα με το άρθρο, η κινητικότητα γύρω από τα νέα FSRU συνδέεται άμεσα με τη σταδιακή απεξάρτηση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, στο πλαίσιο του Repower EU. Οι χώρες του Κάθετου Διαδρόμου κατανάλωσαν το 2023 περίπου 51 bcm, εκ των οποίων 17 bcm ήταν ρωσικής προέλευσης, ενώ έως το 2030 η συνολική ζήτηση εκτιμάται ότι θα ανέλθει στα 68 bcm.
Η απόσυρση ανθρακικών μονάδων στα Βαλκάνια και η αντικατάστασή τους από μονάδες φυσικού αερίου δημιουργούν, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, πρόσθετη ζήτηση έως και 30 bcm, ανοίγοντας σημαντικό πεδίο για το LNG με πύλη εισόδου την Ελλάδα.
Προοπτική, αλλά όχι δεδομένο
Όπως καταλήγει το Energygame, το δεύτερο FSRU στη Θράκη αποτελεί μια στρατηγική ευκαιρία για την ενίσχυση του γεωπολιτικού και ενεργειακού ρόλου της Ελλάδας. Ωστόσο, η υλοποίησή του δεν θεωρείται δεδομένη: θα εξαρτηθεί από το αν οι οικονομικοί όροι «κλειδώσουν» με τρόπο που να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του έργου σε ένα περιβάλλον αυξημένου κόστους και περιορισμένης χρηματοδότησης.
Με πληροφορίες από energygame.gr
