Σε επιστολή τους, 30 μέλη από το ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Σουφλίου, ανακοινώνουν την αποχώρησή τους, εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά τους για την κατάσταση που επικρατεί στο κόμμα.
Σύντροφοι,
με την παρούσα επιστολή, επιθυμούμε να δηλώσουμε τη όχι αβασάνιστη και επώδυνα ειλημμένη απόφασή μας να αποχωρήσουμε από την ΟΜ Σουφλίου και από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
Την ώρα που σε όλο τον κόσμο, η ακροδεξιά ανδρώνεται και ο κίνδυνος επικράτησης της με ό,τι αυτό συνεπάγεται, είναι κάτι παραπάνω από ορατός, η Αριστερά κι ο πειστικός αριστερός λόγος, είναι το μόνο ανάχωμα, η μόνη ελπίδα.
Με λύπη, βλέπουμε το κόμμα που χρόνια στηρίξαμε, το κόμμα που έγινε κυβέρνηση φέρνοντας την ελπίδα, να μετασχηματίζεται μέρα με τη μέρα σε μια κεντροαριστερά, διαγκωνιζόμενο να καταλάβει μια θέση στο πολιτικό κέντρο κι έναν ικανό αριθμό “απολιτίκ” ψηφοφόρων”.
Πιστέψαμε στην κυβερνώσα Αριστερά και τη στηρίξαμε, ωστόσο σήμερα φαίνεται να κρατιέται το κυβερνώσα και να παραγκωνίζεται το Αριστερά.
Αντέξαμε την ήττα του 2019, ακόμη και τη συντριβή του 2023. Ξεπεράσαμε και την απώλεια του συντρόφου Αλέξη Τσίπρα από το τιμόνι του κόμματος, όσο κι αν μας κόστισε και στραφήκαμε στο μέλλον του κόμματος.
Ωστόσο, μετά την εκλογή του νέου προέδρου, οι ελπίδες μας ότι μπορεί να υπάρξει ευοίωνο μέλλον διαψεύδονται συνεχώς. Δεν μπορούμε πλέον ούτε να ανεχτούμε το απίστευτα τοξικό κλίμα που δημιουργούν κυρίως οι “νεοφώτιστοι” του χώρου, ούτε να υπερασπιστούμε την εικόνα του κόμματος προς τα έξω.
Η Αριστερά έχει βιώσει πολλές διασπάσεις, αλλά αυτό το κλίμα δεν το ξαναζήσαμε. Μέρα τη μέρα χάνεται η αριστερή φυσιογνωμία του κόμματος και κυρίως το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Αυτό που δεν μπόρεσαν να μας το στερήσουν οι αντίπαλοι δεν θα ανεχτούμε να μας το στερήσουν “κάποιοι σύντροφοι”.
Η περίοδος διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις από τους δανειστές, παρά το ναρκοθετημένο δρόμο, παρά τις αδυναμίες και τις παραλείψεις μας, είναι μια περίοδος για την οποία νιώθουμε περήφανοι. Το να επιχειρείται σήμερα να αποδοθούν τα επιτεύγματά της από την ηγεσία του κόμματος είναι αυτοχειρία. Ακόμα αυτοχειρία Ακόμα χειρότερα είναι σαν να μεταφέρεται το αντι – ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
ΈΝα κόμμα που νιώθει και αντιμετωπίζει τους ιδρυτές του, τα μέλη και τα στελέχη του το έφεραν εδώ ως παράσιτα και βαρίδια τι μέλλον έχει; Αύριο θα είναι απλά άλλο ένα κόμμα. Οι ρίζες για να στηρίζουν και να θρέφουν τα κλαδιά που κινούν προς τα πάνω, προς τον ουρανό.
Χωρίς ρίζες ζουν μόνο οι παρασιτικοί οργανισμοί. Δεν μπορούμε πλέον ούτε να ανεχτούμε ούτε να υπερασπιστούμε άλλες ιδεολογικές εκπτώσεις. Η ταξική πάλη δεν μπορεί αντικατασταθεί με bonus και stock options, στην Παλαιστίνη καίγονται μονάχοι δεκαετίες τώρα, η αριστερά ήταν πάντα πατριωτική όταν μεγαλουργούσε αγωνιζόμενη για την ελευθερία και την ανεξαρτησία αυτού του τόπου κι ήταν αξίσου καλά και διεθνιστική.
Ο στόχος του αγώνα δεν είναι μια μονομαχία με το Μητσοτάκη στα μαρμαρένια αλώνια (ή στην αρένα του management), αλλά η δεξιά ως και ακροδεξιά πολιτική του.
Αποχωρούμε σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, δεν αποχωρούμε όμως από τις γραμμές της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Δεν αποχωρούμε από κανέναν αγώνα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, στον νεοφασισμό, στις δεξιές πρακτικές που δυσχεραίνουν τις ζωές μας, ευτελίζουν τη Δημοκρατία και υπονομεύουν το μέλλον μας.
Αποχωρούμε αλλά δεν πάμε σπίτια μας. Η Αριστερά θα βρει τον δρόμο, η ανάγκη θα γεννήσει το νέο κι ίσως καταφέρουμε να καταφέρουμε να συμπορευτούμε ξανά με όσους απογοητευμένοι στέκονται άπραγοι στη γωνία περιμένοντας να ξαναγεννηθεί η ελπίδα.
Σεβόμαστε τους συντρόφους που παραμένουν στο κόμμα για να δώσουν μέσα από τον αγώνα για την αποτροπή της πλήρους μετάλλαξής του, απλά εμείς δεν νιώθουμε πια το ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, το πολιτικό μας σπίτι.
