Ο Δάσάρχης Αλεξανδρούπολης, Γιώργος Πιστόλας, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του, στους αφανείς ήρωες, στη μάχη με την πυρκαγιά στον Έβρο.
Κάπου στο ορεινό τμήμα της Περιφερειακής μας Ενότητας, βρίσκονται το Σιδηροχώρι και ο Πετρόλοφος, δύο από τα Πομακοχώρια του Έβρου.
Δεν έχουν την κλασική δομή ενός οικισμού, αλλά αποτελούνται από διάσπαρτες μικρές γειτονιές μέσα στο δάσος και οι κάτοικοί τους, ασχολούνται επαγγελματικά με την κτηνοτροφία και τις υλοτομίες.
Είναι οι υλοτόμοι των δασικών Συνεταιρισμών Εργασίας (ΔΑΣΕ) Σιδηροχωρίου και Πετρολόφου.
Στην μεγάλη πυρκαγιά του Έβρου, οι άνθρωποι αυτοί, με την καθοδήγηση- συνδρομή δύο δασικών υπαλλήλων (Δασολόγου και Δασοπόνου) και την υποστήριξη άλλοτε ενός και άλλοτε δύο πυροσβεστικών οχημάτων, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ζώνη ανάσχεσης στον άξονα Καλλιθέα – Διαστάυρωση Σανιδοχωρίου (Ταχτατζίκ – ύψωμα Κούτρα – Τρεις Βρύσες και ακόμη παραπέρα, σε μήκος πλεόν των 10 χιλιομέτρων. Μοναδικός εξοπλισμός τους, τα αλυσοπρίονά τους και οι κλάρες δέντρων χωρίς μάσκες και γυαλιά για τον καπνό. Βασικό τους όπλο, η εμπειρία τους στο βουνό που το γνωρίζουν σπιθαμή προς σπιθαμή.
Βρισκόταν ανελλιπώς στο μέτωπο της φωτιάς, επί έξι μερόνυχτα, 20 άτομα με εναλλαγές, με τους δασικούς υπαλλήλους και το όχημα πάντα από κοντά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, η εξάπλωση της φωτιάς να σταματήσει στον ανώτερο άξονα και να σωθεί παραγωγικό δάσος τουλάχιστον 100.000 στρεμάτων.
Για τους ανθρώπους αυτούς, λίγοι θα μιλήσουν. Επί μέρες μαθαίναμε για τα εναέρια και επίγεια μέσα, για τις υπηρεσίες, τις εγχώριες και ξένες δυνάμεις και τους φορείς που συνέβαλαν στην ομολογουμένως δύσκολη προσπάθεια κατάσβεσης της φωτιάς. Ας βάλουμε λοιπόν επιπρόσθετα, ότι υπάρχει και το ντόπιο δασικό εργατικό δυναμικό, που επί χρόνια δραστηριοποιείται στα βουνά μα, γνωρίζοντας τόσο τι ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής, όσο και τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει στις δύσκολες καταστάσεις.
Οι άνθρωποι αυτοί, δυστυχώς χρόνο με τον χρόνο μειώνονται και αναζητούν άλλους χώρους εργασίας. Τους χρειαζόμαστε, είναι υποχρέωσή μας να τους υποστηρίξουμε για να μείνουν στον τόπο τους και να κάνουν αυτό που πρέπει, αυτό που χρόνια γνωρίζουν καλά.
